damla damla yağmur kuşağım...

Sen benim ilkbahar sabahım. Tatlı gökkuşağı şekerim. Kağıt helvam. Sen benim elim ayağım hep biraz kalp ağrım...Hani öpmüştün ya ben ağlarken yanaklarımı.Hani tutmuştun ya elimi sıkı sıkı..Gözlerine bakamamıştım ya hani.Hani nasıl bir aşk demiştik ya.Nerde bizim o bitmeyecek aşkımız.Kimin canını yaktık da canımız yandı böyle derin.Daha demin seni seviyorum dememişmiydin.Kaç mevsime sığar unutmak unutulmak.Hangi yiğidin harcıdır bu sözü tutmak.
Ben hala elimde lahana bebeğim.Hala ağlıyorum.Ben hala seni yanıbasımda istiyorum.Ama anlıyorum da olmayacak bir duaymış bizimkisi.Tek gidişlik bir bilete bel bağlamışız yayan dönüyoruz geldiğimiz yere.Ama yine de anlamanı isterim.Benim yolumda derin sular var geçemeyeceğim çalılar.Sen çiğnerken benim hayallerimle birlikte onları ben elimden tut diye beklemek zorundayım.O derin sular senin dizlerine geldi belki de bense kendi gözyaşımda bile boğulmaktayım.Acı acı çığlıklar geliyor çok derinlerimden.Ben kendi nefesimden bile irkiliyorum.
Sen benim aralık ayım yalnızlık payım...En büyük ayıbım.Bu kocaman aşkta küçücük kaldım; kayıbım..