Karanlık Ölüm '' 15 ''

anılar düşlerimi kışkırtıyor
dişlerimin arasında acı veriyorum sana son kez
eksik bir tanımlamaydı bakışın
baş baş üstünde vazgeçtim noksan gelişmelerden

sözlerimden son kez akacaksın
hiçbir matem uzun süreli değildir veresiyeler çoğalınca
kapattığım defterdeki tüm borçlarını sildim
huzur bulur musun o dehlizde
umrumda değil artık neyi bulup neyi kaybedeceğin

sen kızgın ateşlerde kelamdın
yüreğime bırakıldın her nefeste
sen suskunluğumun en güzel kalabalığıydın
gözlerimin önünden hiç gitmedi senler

sözler gözlerde kesilmedi ki
bir yol belirsin
unutma
kana kana akana yol belirir

sen benim kadar kanamadın Ocak karlarında
seni terkediyorum
kurdeşen ellerimle son kez çiziyorum yüzünü
eksilen gecelerde ki hüzün kokan bakışlarından nefesimi
son isyanımdır bu hücrelerine karışan

sen hep iyi olmalısın kötü manzaralar geleceğinde
ben hep güçlü olmalıyım teslimiyetler zincirinde
sakın kül olmasın ellerin
ben oksijen kafesindeyken

seni hep aldattım affet
mutlu bir resim çizdim suratma
acı damarlarımı patlatırken
iyiyim sözlerimin hepsi yalandı

ben seni sevdim
ben seni öyle bir sevdim ki
seni bensiz bırakacak kadar sevdim

gidiyorum
söylenecek herşey kelimelenmedi belki
ama
sevdam seni uçurumlarda gezdirdiyse
yok başka çaresi

gidiyorum
kimliğim paltomun iç cebinde
sen yüreğimde
nefesim son tabelayı üflerken

sus sadece dinle
seni çok sevdim...