damla damla yağmur kuşağım-3-

Her bitirişimde sözlerimi ben bu sehirden gidiyorum.Sen gormeden, sen hissetmeden, ben nereye gittiğimi bilmeden; gözlerimi kapayıp, ruhumu boşluğun kocaman derinliğine bırakıp bu koca şehri terkediyorum.Ayaklarıma dolanan sadece yılışık otlar; bir tek onlar farkındalar.Seni terkediyorum.Sen beni bırakıp gideli cok oldu ama ben sözümü tuttum bekledim ve söz bitti.Seni terkediyorum.
Ama fırtınam durulmuyor.Acıtıyor zaman gectikce ve her adımda tökezliyorum.Ayaklarım geri geri her adımda sana geliyorum.Her adımda seni biraz daha benimsiyorum.Her adımımda kocaman damlalar dökülüyor sıcacık yanaklarıma.
Bensiz yasayamadığını söyleyen dudaklara sözüm, bensiz kalınca ölüm daha tatlıdır diyen kalbe kesin.Bu acı bir bıcak kadar keskin.Ben sözümde dururum ve sana gelmemek için adımlarım geri gitse bile seni gözden cıkarırım.Yok ederim içimdeki fırtınayı tutup nefesimi duymayıp içimde patlayan bombayı yokluğuna alısırım..
Boşlukta yürüyünce düşünmüyor insan.Simdi bir şarkı mırıldanıyor her şarkıyı sana atfediyorum.Eski bir valiz elimde kutu kutu pırlanta taşıyorum.Senin o kıyamadığın gözyaslarımı kendime hiç acımadan boşluğa savuruyorum.Sayfa sayfa hayallerim rüzgarda savruluyor, umutlarım siliniyor ve seneler geçicek, söz biticek, ben seni terkediyorum.Aslında giden yok olan toprağın en derin yerinde sensin.Bu sessizliğe gömülüş senin.Belki de son cığlıklar gökyüzünde dağılan.Elveda diyemiyorum.Hayır! Acı çekmeni istemiyorum. Ben ikimizin yerine çok acıdım.Haksızlık olur bir aşka bu kadar acı kafi...Susmalı artık.Söz biteli çok oldu.Sözümün ardında durmalıyım.Gözümü kırpmadan seni vurmalıyım...