Haykırışlar-4

Gitsem artık buralardan. Uzaklara gitsem. Bıraksam her şeyi geride gitsem... Gitmek mi nereye? Uzaklara,uzaklara mı ne kadar uzaklara... Bilmem çok uzaklara. Ama neden? Neden mi. Nedeni var mı? Yok... Sen de biliyorsun olmuyor buralarda. Küçük bu şehir...

İşte öyle bir geceydi. Ne güzeldi değil mi? Seviyorum bu şehri yaa... Seviyor musun ama nasıl? İşte seviyorum nasılı var mı? Her türlü acıyı,mutluluğu burada yaşadım ben. Burada mı.. Ne güzel..Burada doğdum burada öleceğim...

Küçük bu şehir. Sence de değil mi? O olmadan boğulmuyor musun sen de? Boğulmak mı? Boğulmak nereden çıktı şimdi... Geçen gece çıktı hani.. Onsuz geçen gece. Hatırlamıyor musun?Hatırlamak,evet hatırlıyorum. Ağlayıp durmuştun..Sen mi? Ya da ben mi.. Öyle bir şey...

Burada öleceğim... Ve evleneceğim burada. Çocuklarım da burada büyüyecek. Çocuklar mı? Onlar nereden çıktı? Çıktı işte boşver. Herkesin hayalinde olan pembe panjurlu, bahçeli evi de alacağım. Evi mi alacaksın? Alamazsın... Neden? Nedeni yok... Olmaz mı var. Gidiyorum ben buralardan sen evden bahsediyorsun. Hem de bahçeli. Yapma gitmek mi. Gidemezsin biliyorum. Giderim, gideceğim... Gidemeyeceksin. İkimiz de biliyoruz. İkimiz mi? Sen kim ben kim? Sen de ben ben de ben. Karıştı yine cümleler... Aman neyse... Sonuç olarak kalıyorsun. Onu bırakıp gidemeyeceğini biliyorum... Biliyorsun. Çok şey biliyorsun...,Sinirlendim yine. Sinirlerimi atsam gitsem. Gidemem ki, gidemezsin ki... Biliyoruz... Onsuz yapamazsın! Sen mi. Yani ben yapamam..Onun gibi bir şey. Benliğim içindeki ikinci benle savaşırken ben yine susuyorum... Yetersiz kalıyor cümleler...



NOT:Bu sefer değişik bir şeyler geldi içimden.Bilmem bu şekil işte...