Buruşmuş Sayfalar "6"

ADI YOK

Hatırlar mısın sevgili, sana aldığım ilk hediyeyi?
Hani vardı ya kalbimden gelen o sıcacık bir demet söz vardı ya,
Hatırlar mısın hala?
Benim olan ama artık bende olmayan o neşeyi?

Sana bırakıp gittiğim o umut dolu hayatı hatırlar mısın?
Nerde şimdi? Kaybettin değil mi?
Senin kaybettiğin çok şey oldu bir tanem.
Ve de kaybedeceğin çok şey var hala.

Peki son sorum sana,
Nerde benden o çaldıkların?
Giderken bırakmadıkların!
Kısacası umut dolu yaşamım…

Ver sende kalan bütün her şeyimi.
En başta umut ve zihnimi.
Çünkü dolduramıyorum bu boşluğu.
Dolduramıyorum, ağlıyorum…

İlk gittiğin gün vardı ya, hasta oldum.
Avutan olmadı beni ama. Olmuyordu ya senden başka…
Unutulurdum ya hep. Unutuldum işte!
Kayboldum derin sonsuzluklarda…

Biz aynı mıydık? Yoksa hep mi farklıydık?
Aynıydık diye geçiyor içimden.
Yoksa neden göstersin aynalar,
Ben yerine hep seni…

Parlamaz artık gözlerimiz. Duymaz hiç bir şeyi öfkemiz.
Eskisi kadar güçlü değiliz çünkü.
Bırakıp attık ya bir köşeye umudumuzu,
Kör oldu gözlerimiz. Ve kayboldu değerlerimiz…

Market raflarındayız artık.
Hem de farklı reyonlarda. Farklı kataloglarda.
Koymuyor müşteriler artık aynı poşete bizi.
Çünkü onlar ayırdı ya bizi…

Kağan Gülaçar