24 Eylül 2008 Çarşamba

Buruşmuş Sayfalar "9"

Sessizliğimin Sebebi

Seni her seviyorum dediğimde canım yanıyor.
Neden bu kadar bedeli ağır?
Seni sevmek neden bu kadar zor oluyor?
Her sana gelişimde benden bir şeyler gidiyor…

Soğuk duşun altında uykuya dalmışım…
Hatırlar mısın o güzel günlerimizi?
Sevebilmenin iyi olduğuna inandığımız o günleri.
Aşkın daha taze bir tomurcuk o olduğu o harika günleri.

Kurumuş bir çiçeğe nasıl su tutarsa bahçıvan,
Bende onun yaptığını yaptım sana.
Bükülmesin rüzgârlarda boynun diye sardım seni.
Ama yetmedi…

Yetmedi gücüm bu aşka,
Ya da ben yetiremedim. Ya da biz…
Geçmişe baktığım her anda kahroluyorum.
Ve yeni hayaller kuramıyorum…

Hayatın gerçeklerinde kuramlar kurmuşuz.
İkimizin de kendi gerçekleri ve kendi doğruları var.
Sevmeyi unutmuşsun sen artık. Beni unutmuşsun.
Peki ya ben? Ben unuttum mu seni?

Unut diyor hayat. Unut diyor rüyalarım.
Unut diyor insanlar. Ve sen…
Sende unut diyorsun bana.
O halde, HOŞÇAKAL…

3 yorum:

orange hero dedi ki...

bir dost diyor ki ;
yeni filizler büyütün .
sevileni unutup ; yürütün ..
gölgesinde yaşasınlar söğütün !

bkz : http://gizlimasal.blogspot.com

23 Eylül 2008 yazısı (:

lalena dedi ki...

Unutmak :)
Bir söze baksaydı eğer bunca satırlar çıkar mıydı ortaya?

Akıcı aynı zamanda bağlayıcı bir yazı serin var. Devamını beklerim.

orange hero dedi ki...

semuş'cum ..
bazen bir sözü kendi kendine verirsin ve o söz namus sözü gibi oluverir .

unutmak da , bunlardan birisi olabiliyor ki bu durumlar sanırım seve seve değil heyhat ..

aman bu aralar pek kullanır oldum "heyhat" kelimesini (:
dilime dolandı tabi , yazık yazık diye diye =)

her neyse , kabaca bir tabir kullandım ve affola ! ama durumlar bu şekilde gelişebiliyor efendim :)
gelişmek zorunda .