.. masallarda buluşsak biz ? .. "6"

oyunun sonu..
oyuncak edilmemesi gereken bir ilişki vardı,güzeldi..sevgi ve aşk bitti,oyuncak edildi!
ama bir de şu var :-
ben hatırlıyorum da,çocukken..küçücükken! oyuncaklarım vardı..çoğu çocukta olduğu gibi! ve hepsinin ayrı değeri vardı..ben babam vefat edene kadar hiçbirini attırmadım onların..tabi o yaşa kadar oynamadım ama severdim..anıları vardı! annem söyler; bir tane arabayı 3 saatten fazla yerde sürtüp dururmuşum "vınn vınn" diye :) onları nasıl atabilirdim ki? böylesine beni oyalayan,benim olan şeyleri nasıl atabilirdim? babam..o gitti ve nefret ettim her şeyden! annem; "artık atabilir miyim şunları?" dediği zaman "canları cehenneme" demişim sanki canlılarmış gibi..böyle olmuş birden! hepsinin değeri gitmiş,bitmiş..
mutsuzdum..yıllarca mutsuz oldum! güzel şehrimin en çalışkan öğrencilerindenken -derece yapan-, bütün hayatım yıkılmış ve moron gibi olmuştum..kimseye belli etmesem bile,çok mutsuzdum! anlayanlar,anlamak isteyenler anlıyorlardı tabi ama genelde herkes beni neşeli bilirdi..lisede zaten iyice batmıştım! orta bir öğrenciydim..öğretmenlerimin "kapasitesi var,çok zeki bir çocuk..çalışırsa yapamayacağı şey yok.." demelerinden sıkılmıştım! sıkılmıştım..
hayatıma giren güzel şeyler olmaya başladı! tek bir kişiyle..her güzel şeyi sağlayan tek bir kişi vardı! ve sonra hissettiklerim..sanki yıllardır onu bekliyormuşum gibi..hatta yıllardır yanımdaymış da,hep gizlenmiş gibi..hiç yabancı değildi,başından beri..
hayatımda önemli bir yeri vardı!
yaşama kaynağımdı!
nefes alabiliyordum..
nefes verebiliyordum..
etim olabiliyordu..
tırnağı olabiliyordum..

insan sıkıldığı şeylerin bile değerini bilip,bir kenara atamazken..karşısına tüm gerçekliğiyle çıkan sevgiliyi nasıl bir kenara atabilir ki? Atamaz..attırmaz! annesi dahi atamaz..çöp değildir o,hayatıdır çünkü! atamaz..çünkü etinin parçaları değil,ettir o! sevdiğidir..bütünüdür! bütündür..aşkıdır!

insanlara şans verilmedikçe başarısızlığa itilir..insanlara şans verilmedikçe hayatı karartılır..insan aşkına bir şans vermediği sürece,yalnızlığa adım adım ilerlemektedir..insan sevdiğini söyleyip de,bunun gereklerini yapmadığı sürece..insan sevdiğini söylememeli o zaman! insan hiç yalan söylememeli..insan zorla bir şey yapmamalı..insan,insanlığını bilmeli! ve insan,karşısındakinin de insan olduğunu düşünebilmeli!

insan hata yapar..insan hatalarıyla yaşar! insandır o..ama o insan hor görülmez..o insan itilmez..o insan kakılmaz..o insan atılmaz..o insan terk edilmez..hiçbir insan! hele ki,bir şeyler yaşamışsan ve o insanın nasıl bir insan olduğunu biliyorsan..ve seviyorsan! nasıl gidebilir ki o zaman diğer insan? nasıl ölüme bırakır ki insan insanı? nasıl bir insan kurban eder aşka insanı?

-boş..gerisi boş! gerisi hep boş..


lanetlenmiş bir yaşam sunuyorum sana
ellerini kimse tutamasın diye
gözlerine kimse bakamasın diye
dudaklarını kimse öpemesin diye
bedenine kimse dokunmasın diye

lanetlenmiş bir yaşam sunuyorum bana
kalbimin odacıklarını kimse bölmesin diye
avuçlarımdaki izlerini kimse silmesin diye
boynumdaki dudağını kimse sökmesin diye
bedenime kimse dokunmasın diye

lanetlenmiş bir yaşam sunuyorum bize
ufak ama temiz,küçük bir ev
içinde periler,melekler
sen ve ben..
gözyaşlarımız! silinmiş kötü anılar..
güzel hatıralar..
içinde ben..
içimde sen..
lanetlenmiş o şirin evde,
yalnız..
sen ve ben!



ama masallarda yaşamıyoruz değil mi? bu ev..bu küçük sevimli ev,masallarda olur..ve şekerden yapılmıştır! şeker tatlıdır..her şey güzeldir! şeker iyidir..biz masal değiliz! biz iyi değiliz..biz iyi olamayız değil mi?
yine de lanetledim seni..lanetledim beni..lanetledim bizi! unutama..mutlu ol ama bensiz yaşayama! bu tezatla ömrünün sonuna dek yaşa hep..asıl kan kaybı şimdi başlıyor sevdiğim..

yoo..yanlış düşünme sakın sevdiğim..insan sevdiğine beddua değil,dua eder! insan sevdiğinin başına kötülük değil,iyilik gelsin ister..iyi olmanı diliyorum ben! evet sevgili..senin iyi olmanı istiyorum! ben beceriksizim ya,iyi edemedim seni..gözler vardı,gözler kaldı..dinlemedin beni,dinlemediler beni..dinletemedim! sen kurtarıcı ararken,en azından bunun için uğraşan insanı da kaybediyorsun..ben de kaybediyorum! ama benim kaybettiğim ne,bilmiyorum..artık tanımlayamıyorum! belki batman,superman,mario vs vs gibi zırvalıklardan değilim ama onlar sadece sözde kahramanlar..ne kadar sevebilirler? ben zaten hiç olmamışım

(: hiç olmamışım!